maandag 1 februari 2016

De Kerkenpaden van Zuiddorpe

Zuiddorpe is in deze omgeving bekend vanwege de prachtige lindebomen op het Dorpsplein en als centrum van de aspergeteelt. Wie in het seizoen hier wil eten in Restaurant Onder de Linden (KLIK HIER) zal ruim van te voren moeten reserveren: onze Vlaamse buren weten ook wat lekker is en komen hier dan ook in grote getale naar toe. 

Maar Zuiddorpe heeft meer te bieden. Uitgaande van een aantal verdwenen kerkenpaden, gevonden op historische kaarten, hebben vrijwilligers vier wandelroutes uitgezet die leiden langs de mooiste plekjes in de omgeving. 

Parkeren: Zuiddorpe - Dorpsplein (N51°14.108 - E003°54.265). Start: P-plaats op het plein voor de kerk. Soort wandeling: rondwandeling. Afstand: 11 km. Ondergrond: 25% onverhard. Omgeving: dorpskern, polder, kreken, bos, forten, kerkenpaden. Bewegwijzering: Er zijn 4 bewegwijzerde wandelroutes (3,5 / 3,5 / 6,7 / 11 km). Alle routes starten op het Dorpsplein voor de kerk, de wandelingen kunnen met elkaar verbonden worden. Bijzonderheden: Rondom de kerk ligt een goed onderhouden begraafplaats met daarop o.a. een nagebouwde Lourdesgrot; horeca op het Dorpsplein, waar ook een gratis routebeschrijving met kaart verkrijgbaar is (o.a. Tapperij "Het Gemeente huis", 0115 608 648). Beoordeling: *****.


Omdat we willen proberen weer wat vaker en verder te wandelen besloten we maar weer eens op "kerkenpad" te gaan. Zuiddorpe is niet zo ver bij ons vandaan en een wandeling van 11 km stond ons wel aan, temeer daar we hem op verschillende plekken in konden korten. We waren achteraf best trots dat het ons zò goed af ging, dat we daar geen gebruik van hoefden te maken.

Van huis had ik de routefolder meegenomen en dat was maar goed ook: de horeca was nog gesloten en de folderbox leeg. Wie dat ook overkomt: bij de start kan voor de zekerheid een foto gemaakt worden van het overzichtsbord voor de kerk. Onderweg bleek nl. dat het niet raadzaam is helemaal zonder houvast aan de wandel te gaan: op sommige plaatsen ontbrak een bordje (in ons geval groen met een witte pijl), maar gelukkig kenden wij deze route al.

Hoewel de route enkele onverharde stukken bevat, moet je er wel rekening mee houden dat er ook veel asfalt in zit. Gelukkig zijn dat hele rustige polderweggetjes. Ook in de polder is het al wandelend genieten: kreken met knotwilgen en riet, dreigende wolkenluchten (maar het bleef droog) boven boerderijen, Fort Sint Jan, een stukje loofbos. En daar vond de grootste verrassing van deze wandeling plaats: we hoorden een enorm kabaal, een soort gekrijs, dat van een stel vossen afkomstig bleek. We zagen er in de verte 4 rondrennen, een hele familie blijkbaar. 

Thuis bracht internet uitkomst: filmpjes met vossengeluiden (KLIK HIER) en een website over de vos maakten duidelijk dat het waarschijnlijk om een territoriumgevecht ging en dat er mogelijk nog twee dochters bij het paartje waren. Heel bijzonder zo overdag deze geluiden te horen en het rondrennen te zien. 

De grens met Vlaanderen loopt hier grillig en zonder het te merken, passeer je hem een paar keer, soms valt de wit met zwarte grenspaal op. Ruim over de helft van de route vonden we een heerlijk beschut bankje met uitzicht over het land en op Zuiddorpe in de verte. Een prima plek voor onze boterhammen. Daarna volgde een flink stuk onverhard pad en in deze tijd van het jaar betekende dat ploeteren door de modder. Na nog een bankje met zicht op een kreek waren we al weer bijna bij de start.


We boften dat het weer mee zat: nog aardig wat zon, een stevige wind maar niet koud, geen regen. De route lijkt ons niet zo geschikt voor regenachtig of heel warm weer, gezien het open karakter van het grootste deel van de tocht.

©JannieTr, februari 2016

Deze route telt mee voor de EMER2016 (KLIK HIER)