We zijn zo graag in de vrije natuur, omdat deze geen mening over ons heeft ( Friedrich Nietzsche).
Wandelsport Vlaanderen
Toen wij in Zeeuws-Vlaanderen kwamen wonen, ontdekten we al snel, dat onze zuiderburen niet alleen hartstochtelijke koersers (wielrenners) zijn, maar dat ze ook graag mogen wandelen, vooral in clubverband. Door lid te worden van een wandelclub (De Kwartels in Assenede) werd ons de mogelijkheid geboden om niet alleen deel te kunnen nemen aan de door hen georganiseerde tochten, maar ook aan de ruim 2000 andere "wandelmarsen" (zoals er daar gezegd wordt) in België. We worden elk jaar voorzien van de dikke "wandelbijbel" van het overkoepelende orgaan: Wandelsport Vlaanderen. Daarin staan alle tochten met informatie over afstanden en vertrekpunten, omgeving en aantallen deelnemers van het jaar ervoor. En daar worden ook de verschillen duidelijk: niet alleen veel meer tochten dan in Nederland, ook op doordeweekse dagen, maar ook veel meer deelnemers. Is men in Nederland al blij met tussen de 200 en 400 deelnemers, in Vlaanderen wordt men pas enthousiast bij 1000 en meer, zelfs 2500 komt geregeld voor.
Nu houden wij niet zo van massale wandeltochten, maar het stelde ons wel in staat om kennis te maken met de natuurgebieden in onze omgeving. Door tegenwoordig te kiezen voor doordeweekse tochten kunnen we de drukte wat mijden. Bovendien loop je dan nooit in een file en kun je af en toe een wandelbankje uitproberen. Het is ideaal om onderweg om de 6 km ongeveer een rustpunt te vinden, voorzien van toiletten en soep e.d. De weinige wandelclubs die Zeeuws-Vlaanderen zelf telt, zijn ook aangesloten bij Wandelsport Vlaanderen en ontvangen ook veel Vlaamse wandelaars.
De Smokkelaars van Stekene
Donderdag organiseerde wandelclub De Smokkelaars hun 15de Linietocht, met de keus uit 6, 12 of 20 km. We wandelden daar al vaker en omdat ik tijdelijk i.v.m. met medicijnen niet in de zon mag, wist ik dat het een goede keus was: voornamelijk bosgebied. Lange mouwen, een petje op, in de schaduw lopen en met licht bewolkt weer moest het goed gaan. En dat ging het ook. Deze route is heel mooi in het voorjaar. De Linie die hier bedoeld wordt, ontstond in de Tachtigjarige oorlog en maakt deel uit van de fortenlinie bij Hulst en Axel. Via het waterwingebied bij Clinge en Sint Jansteen (Nederland) wandelden we weer terug naar Stekene. Wij kozen voor 12 km, maar de afstand klopte niet helemaal. Bovendien moesten we de auto nogal ver weg parkeren. Dus kan ik weer 15 km op mijn lijstje noteren.
Speurtocht
Zaterdag waren we in Spijkenisse bij de kleindochters. Gewapend met stoepkrijt vertrokken opa en jongste kleindochter via het park naar een onbekende bestemming. Een kwartiertje later volgden oma en de andere kleindochter. Pijltjes zoeken en andere aanwijzingen, zo vonden we elkaar terug bij de kerk van Hekelingen. Toen werden de rollen omgedraaid. Die tocht leidde naar de speeltuin vlakbij huis. En zo hebben ze 5 km afgelegd als training voor de mini-avondvierdaagse in juni.....
Dat maakt het totaal voor deze week 20 km.
© Jannie Trouwborst, april 2017.
Stand na 15 weken: 291/1000km.
Alleen de mens die zich kan ontspannen, is in staat te creëren en in zijn geest ontstaan heldere ideeën (Cicero).
Tot enkele jaren geleden waren wij "meter en peter" van een aantal Oost-Vlaamse wandelroutes. We liepen ze een paar maal per jaar na en gaven tekortkomingen door, zodat ze hersteld konden worden. Eén van onze favorieten was De Liniewegel. Hoog tijd om die weer eens te bewandelen.
De Liniewegel (8 - 11 km).
De route begint bij de kerk van Eksaarde. Ze is bewegwijzerd met groene 6-kantige schildjes en gaat voor zeker 90% over onverharde paden door natuurgebieden. Onderweg staan informatieborden die de historie van de plek of de natuurwaarden aandacht geven. Er is een rustpunt bij de Kruiskapel en het pomphuisje en horeca ongeveer halverwege. De route is 8 km lang, maar eenvoudig uit te breiden naar 11 km.
Alle informatie over deze route vind je HIER. Je kunt er de routekaart printen, een GPX-file downloaden en desgewenst de folder bestellen met uitgebreide routebeschrijving met begeleidende info over alle belangrijke bezienswaardigheden en leuke stops. Hierop is ook goed te zien hoe je route kunt verlengen.
Historie en natuurschoon
Wegel is een Vlaams woord voor smal weggetje/pad, vaak langs het water. Linie is een militaire term. In Zeeuws-Vlaanderen vooral bekend uit van de Staats/Spaanse linies uit de tijd van de Tachtigjarige Oorlog. Deze Linie heeft echter een andere achtergrond. Ze was in 1702 een militaire verdedigingslijn die de Franse provincie Vlaanderen moest beschermen tegen de Republiek Nederland. Je start je wandeling langs de grillige grenzen van deze oude militaire versterking De Linie.
Over de smalle wegel, langs het water, door bos- en natuurgebieden wandel je naar de Kruiskapel. Het is een bedevaartkapel. Vanaf de dorpskerk loopt een 2 km lange weg met 14 kruiswegkapelletjes tot aan de kapel. Eenmaal per jaar (september) wordt er een bedevaarttocht gelopen. Tijdens de wandeling zie je maar een enkel kapelletje (vlak bij de dorpskerk o.a.).
Opnieuw de natuur in en na een klein stukje fietspad volgt de Moervaart. Waar nu het restaurant is legden vroeger de riviervrachtschepen aan. Kilometers lang volgen we vervolgens de oever van deze slingerende waterweg, met fraaie vergezichten. Bij het pomphuisje is een rustpunt. Je kunt van daar de officiële route volgen of rechtdoor langs het water blijven lopen tot de Spletterenbrug, een oude spoorbrug die nu dienst doet als fietsbrug. Wij kiezen voor dat laatste en lopen daarna over een karrenspoor onderlangs de spoordijk weer in de richting van Eksaarde. We nemen de eerste weg rechts die ons vanzelf bij het beginpunt brengt (11 i.p.v. 8 km). Nog verder doorlopen kan ook.
Samenvattend
- Natuurroute met historische achtergrond tussen de 8 en 11 km.
- Voor 90% onverhard over graspaden en karrensporen
- Horeca in Eksaarde en halverwege bij de brug over de Moervaart (Keizershof)
- Bedevaartskapel met kruiswegkapelletjes
- GPX-route en printbaar kaartje
- Wandelkaart met achtergrondinfo (KLIK HIER)
Verder deze week:
Een wandeling door natuurgebied de Margarethapolder (ten oosten van Terneuzen) via Buurtschap de Griete. Na de koffie in Café De Griete (waar wandelaars, fietsers en motorrijders graag iets mogen drinken) over de zeedijk langs de Westerschelde terug naar de Margarethapolder. Ongeveer 7km. En nog 3 km i.v.m. met het vrijwilligerswerk bij Staatsbosbeheer. Totaal dus 21 km.
© Jannie Trouwborst, april 2017.
Stand na 14 weken: 271/1000km.
Het eindpunt kan nooit zo interessant zijn als de weg er naar toe (Zen).Ook deze week kozen we een route net over de grens van Zeeuws-Vlaanderen, op 40 km vanaf onze woonplaats. Te midden van de Meetjeslandse Bossen ligt het Landschapspark het Drongengoed. Goed voor een aantal uitgezette, gevarieerde wandelingen met een afstand tussen de 7 en 15 km. Of zelf uit te zetten m.b.v. de wandelknooppuntenkaart Meetjeslandse Bossen.
Op stap in Landschapspark Drongengoed (14,5 km)
Landschapspark Drongengoed is het grootste aaneengesloten bos van het gewest
Oost-Vlaanderen. Met een oppervlakte van 550 hectare is het bos het
restant van een middeleeuwse bosgordel tussen Gent en Brugge. De dorpen
Knesselare, Ursel, Kleit en Oostwinkel liggen er als poorten omheen. De
historische ontginningen, gekenmerkt door de afwisseling van veld- en
bosgebied, zorgen voor een zeer specifieke landschapsvorm en dito
mogelijkheden. Die mix maakt van het Landschapspark Drongengoed een zeer
boeiend recreatiegebied met uiteenlopende bezienswaardigheden.
De geschiedenis gaat terug tot 1242. In opdracht van graaf Thomas van Savoye en zijn gemalin Johanna van Constantinopel werden in het Maldegemveld woeste gronden aan een drietal abdijen verkocht. De ontginning van deze heidegronden werd uitgevoerd door monniken van o.a. de Sint-Baafsabdij in Gent en de abdij Ter Doest in Lissewege. Ook de Norbertijnen van Drongen hadden er 97 ha. Later werd hun gebied uitgebreid. Zij bewoonden er de Drongengoedhoeve. Van de oorspronkelijke hoeve kan men nu nog het omgracht perceel op
een 300-tal meter ten oosten van de huidige hoeve aantreffen.
Een bloeiende ontginningsfase, gericht op bosbouw, kwam er onder abt De Stoop, die in 1746 de huidige Drongengoedhoeve, liet bouwen. Hij liet ook de
pachtgronden aanleggen via een dambordvormig drevenpatroon. De Franse Revolutie was de spelbreker en de abdij van Drongen en haar goederen werden in 1797 opgeheven. In 1798 werd de hoeve verkocht en kwam het eigendom in privé-handen. Vanaf dan wordt het bos weer gedeeltelijk omgezet naar landbouwgrond.
(Meer over de hoeve en haar geschiedenis vind je HIER).
Gevarieerd natuurgebied
Dankzij de bosbouw loop je tijdens deze route door mooie, gevarieerde bosgebieden. Dankzij de ontginning ook langs akkers en weiden en kleinschalige boerderijen en gehuchten. Abt De Stoop moest accepteren dat niet alle gronden geschikt bleken voor akkerbouw. Natuurpunt, dat het gebied in beheer heeft, is nu bezig op die plaatsen het oude landschap te herstellen. Met als resultaat voor de wandelaar een ongekende afwisseling. Droge en natte heidevelden wisselen elkaar af. Oude visvijvers en vennen worden in ere hersteld. Slingerende vlonderpaden doorkruisen de natte gebieden, met blote voetenpaden ernaast voor de liefhebber. Twee uitzichtpunten op kunstmatig opgeworpen heuvels zijn aantrekkelijke rustpunten.
Wij beginnen onze route op de opgegeven P-plaats bij knp.16. We lopen de route tegen de klok in over een betonbaan in de richting van knp. 17. Na ca. 500 m. slaat de route een graspad in en daarna kunnen we kilometers lang onverharde paden volgen door de afwisselende landschapstypen. Achteraf kunnen we vaststellen dat meer dan 90% van de route over onverharde paden gaat. Door het bewust verhogen van de waterstand kan het hier en daar drassig zijn en zijn goede, waterdichte wandelschoenen aan te raden.
Het is voorjaar en de rijkdom aan planten en vogels maakt ons duidelijk hoe gevarieerd deze omgeving is en goed hij beheerd wordt. Als in het bos een paar reeën ons pad kruisen is het plaatje compleet.
De Drongengoedhoeve
De knooppuntenroute is perfect aangegeven. Het kaartje en de GPS-track kun je HIER vinden en downloaden/printen. Bij knp. 13 komen we aan op de schilderachtige historische Drongengoedhoeve.
In de hoeve is een
landelijke herberg gevestigd (openingstijden HIER), in het
bakhuis is een infopunt. We kopen er de knooppuntennetwerkkaart van de Meetjeslandse Bossen, waar als extra een boekje met drie wandelingen met achtergrondinformatie bij zit.
In de oude schuur vind je het Landschapsinfocentrum, waar de
stichter, abt De Stoop, het verhaal vertelt van hoe het Drongengoed en
de hoeve ontstonden. Het bezoekerscentrum verrast ook met een
buitenverhaal, waarbij je tijdens een wandeling van ongeveer 2 km de
geschiedenis van deze parel ontdekt. De hoeve schittert verder met een
educatieve boomgaard en een kruidentuin. Keramiekatelier Cuesta is in
één van de gebouwen gehuisvest. Rondom de hoeve liggen twee kinderspeelzones.
Na een overheerlijke cappucino (laat dat maar aan de Vlamingen over) lopen we de laatste km naar de auto. Volgens de GPS hebben we dan ruim 16 km gelopen (officiële afstand 14,5 km). We hebben een heerlijke (doordeweekse) wandeldag achter de rug, zijn weinig mensen tegengekomen, ondanks het schitterende wandelweer. Alleen bij de hoeve was het druk, iedereen (fietsers, wandelaars, koetsiers, ruiters, busreisjes) komt op dit rustpunt af.
Verder liepen we deze week nog een Geocacheroute met de kleindochters door een park in Spijkenisse van 5 km. Waarmee het totaal van deze week op 21 komt.
© Jannie Trouwborst, april 2017.
Stand na 13 weken: 250/1000km.
