Week 4 : Aardenburg: vestingwallen en poëzie

-Wees niet bang om langzaam voorwaarts te gaan. Wees alleen bang om stil te staan (Chinees gezegde)


Het is gelukt om deze week 20 km bij elkaar te sprokkelen! Op maandag en donderdag een rondje door en om ons dorp (samen goed voor 5 km) en op woensdag op pad voor Staatsbosbeheer (3,5 km): langs een wandelpad het zwerfafval opgeruimd en toen gewandeld naar de rietkraag waar de opslag weggesnoeid moest worden.

Op zaterdagmorgen hebben we een bezoek gebracht aan de Manteling bij Kasteel Westhoven te Oostkapelle (Walcheren). We bekeken er een demonstratie boomstammen verslepen met Zeeuwse trekpaarden. In deze omgeving is het fijn wandelen, zeker als in het voorjaar de stinsenplanten weer in bloei staan of in de herfst de bomen verkleuren. Je kunt de paaltjesroutes volgen van Staatsbosbeheer (1 - 5 km), maar er loopt ook een etappe door van Het Hollandskustpad (LAW). Wie van Vlissingen via Domburg naar Vrouwenpolder wandelt over deze LAW komt halverwege langs Kasteel Westhoven (een Stayokay) en het Natuurmuseum Terra Maris (KLIK HIER), met een prima eetcafé. Wij wandelden niet zo ver dit keer (3,5 km), maar genoten wel van een smakelijke lunch in het museumcafé.

Zondag wandelden we 8 km in Aardenburg (West-Zeeuws-Vlaanderen). Het is tenslotte poëzieweek en waar kun je dan beter terecht dan hier. Ik schreef al eerder een blog over deze route (De Omloop van Aardenburg - KLIK HIER). De folder is nog steeds te bestellen via de VVV (€ 1,50) en vandaag is ons gebleken dat het wel raadzaam is die bij je te hebben: hier en daar ontbreekt een pijltje en dan is een plattegrond handig. Bovendien staan er veel wetenswaardigheden in over het stadje en de omgeving. Onderweg passeer je enkele panelen met gedichten. Wil je ze allemaal bekijken, dan kun je één van de speciale poëzieroutes volgen. Informatie daarover bij de Stichting Cultureel Aardenbrug (KLIK HIER) die elke zomer een uitgebreid cultureel programma verzorgt.
Het was heerlijk wandelweer: fris, maar zonnig en droog. Halverwege genoten we even van een kopje thee met iets lekkers in de oude herberg: De Kaaipoort.

© Jannie Trouwborst, januari 2017.

Stand na 4 weken: 66,5/1000 km.

Week 3: forceren is geen optie

"De haas en de slak vieren op dezelfde dag Nieuwjaar".

Deze week dacht ik de 20 km ruimschoots te halen en zo een beetje van de "achterstand" in te lopen. Dat is niet gelukt. Ik ben op 19 km blijven steken, maar ik ben er niet ontevreden over. Als je bedenkt dat ik ook nog een halve dag gezaagd en gesnoeid heb als vrijwilliger voor Staatsbosbeheer, dan heb ik toch een hoop beweging in de buitenlucht gehad.

Aan het weer lag het zeker niet: fris, maar zonnig. En het begon goed. Op maandag liep ik één van mijn polderrondjes van 5,5 km. Ik was aan deze kant van het dorp al een poosje niet geweest en ik schrok van de enorme hoeveelheid blikjes en plastic flesjes in de berm. Vrijdagmiddag liep ik het rondje opnieuw, samen met mijn man. We kwamen met 2 volle vuilniszakken thuis. Onderweg passeerden twee wandelaars ons: "Dat zouden meer wandelaars moeten doen", opperde één van hen. Ik ben het helemaal met haar eens. En alle beetjes helpen: één blikje in de dichtstbijzijnde prullenbak gooien helpt al!
Er stond op dat moment dus al 11 km op de teller. En door mee te doen met een wandeltocht georganiseerd door de Wandelsportvereniging ZeldenRust in Axel zou het moeten lukken. 

Zaterdagochtend op 9.30 uur stonden we aan de start voor een tochtje van 14 km.  Het was prachtig weer, we namen de tijd voor foto's. De resterende rijp toverde nog geregeld de mooiste schilderijen tevoorschijn. Maar na een km of 6 ging het toch mis. Verkeerde sokken? Eerst kreeg ik last van mijn rechtervoet, daarna van mijn rechterheup, vermoedelijk omdat ik "raar" ging lopen om het ongemak te ontwijken. De rust was op 8 km in hetzelfde gebouw als de start. Het leek me verstandig om niets te forceren en van het tweede deel af te zien. Want 19 km in één week is toch ook netjes en ik wil volgende week weer gewoon kunnen lopen!

Voor wie Axel en omgeving eens op eigen gelegenheid wil verkennen heeft de VVV een wandelrouteboekje te koop onder de titel SPOORPAD (KLIK HIER). Daarin staan routes van 7, 8 of 14 km. De stad zelf is er ook in opgenomen. 's Zomers is het mogelijk de Watertoren te beklimmen. Binnen interessant en boven een schitterend uitzicht over het Kunstbos en het zweefvliegveld. Het vernieuwde museum Het Warenhuis en de stadsmolen zijn een bezoek zeker waard. In de directe omgeving zijn meer wandeltochten te maken, over de Fortenlinie uit de tijd van de Tachtigjarige oorlog bv. 

© Jannie Trouwborst, januari 2017. 

Zeeuws-Vlaanderen beschikt trouwens over een wandelknooppuntensysteem. Met twee kaarten kun je zelfstandig de hele regio bewandelen.

Stand na 3 weken: 46,5/1000 km.

De eerste twee weken van 2017

Van mijn Tai Chi leraar Pierre: De reden waarom mensen zo snel opgeven is, omdat ze geneigd zijn te kijken hoe ver ze nog moeten i.p.v. hoever ze al gekomen zijn.

Wie 1000 km wil wandelen in een jaar tijd zal op ongeveer 20 km per week uit moeten komen. Aan het einde van deze tweede week van 2017 zou de teller dus al op 40 km moeten staan. Dat is niet gelukt, omdat ik in de eerste week nog geen idee had dat ik me in dit avontuur zou storten.

In de eerste week maakte ik controlerondjes langs twee van onze geocaches in de buurt, een van 2,5 en een van 4 km. In de tweede week twee wandelingen door de polders van 4 en 6 km, één door het dorp van 3,5 en weer een geocache controletocht van 7,5 km. Bij elkaar 27,5  km en dat is geen slecht begin.

Wat een geocache is kun je nalezen op geocaching.nl. Je zult dan begrijpen dat het een hobby is die heel goed samengaat met wandelen, dat hij niet veel hoeft te kosten en dat kinderen het op deze manier heerlijk vinden om mee te wandelen, op zoek naar een schat. Een internationale hobby ook, want hij wordt over de hele wereld beoefend en je kunt er dus ook in de vakantie gebruik van maken.

Er zijn verschillende soorten geocaches. Wijzelf genieten het meest van puzzelwandeltochten (multi's) en die hebben we zelf ook uitgezet. Af en toe moeten die nagelopen en gecontroleerd worden. En dat was deze week het geval met een puzzelttocht van 7,5 km met de titel Langs het Isabellakanaal. Onderweg moeten vragen beantwoord worden die je iets leren over de omgeving waar je door wandelt en met de verzamelde antwoorden kun je de "schat" vinden: een waterdichte container met een logboek om je naam in te schrijven en wat klein spul voor de kinderen.

Om hier niet teveel informatie in één keer te spuien, zal ik later nog wel eens vertellen over het Isabellakanaal. Van deze route kan ik alleen nog zeggen dat ze in alle jaargetijden mooi is om te wandelen, deels door het bos, langs de slingerende loop van het "kanaal", tot aan het monument bij de zgn. Dodendraad: een onder stroom staande draad die in WO I tussen Nederland en België gespannen was door de Duitsers. Dan terug langs de andere zijde van het Isabellakanaal en o.a. langs het oorlogsmonument voor de Canadese militairen die in september 1944 deze omgeving bevrijdden.

Genoeg voor vandaag. Benieuwd naar het verhaal van volgende week? Via Bloglovin (zie link rechtsboven) of twitter #1000kmwandelen is de up-date te vinden.

© Jannie Trouwborst, januari 2017

Op de bijgevoegde collage (in de zomer gemaakt) een overzicht van waar je langs komt. En nog een aparte foto van het monument ter herinnering aan de Dodendraad.

 Stand na 2 weken: 27,5/1000 km.

1000 km wandelen in 2017

Het is weer januari. Goede voornemens en uitdagingen worden volop gelanceerd, maar het is inmiddels bekend (en ook ik weet dat uit ervaring) dat ze snel uit het zicht verdwijnen. Waarom? Daar zijn veel redenen voor, die van persoon tot persoon verschillen. Ik kan alleen voor mezelf spreken.

Eén van mijn valkuilen is dat ik soms over enthousiast aan iets begin en het na verloop van tijd toch niet zo interessant meer vind. Een andere is dat ik erg perfectionistisch ben: het moet dus aan heel veel eisen voldoen, waardoor het erg veel werk wordt en ik er tegenop ga zien het vol te houden. De laatste is dat ik nogal snel ontmoedigd raak, als ik mijn doel niet haal of als ik mezelf ga vergelijken met anderen die het veel beter doen.

Er waren goede redenen voor het starten van dit blog in 2011. Zeeuws-Vlaanderen is een prachtige, maar onbekende regio. Maar verder dan 3 wandelroutes kwam ik niet. Nog eens geprobeerd in 2012 en opnieuw in 2016. Maar inmiddels is het idee achterhaald. Er zijn zoveel mogelijkheden om aan wandelroutes (op papier, digitaal, via GPX-files) te komen dat de oorspronkelijke opzet geen zin meer heeft. En daarom wil het over een totaal andere boeg gooien.

Wanda Catsman maakte mij via haar blog Wanda Wandelt (KLIK HIER) enthousiast voor een wandeluitdaging voor 2017: 1000 km wandelen. Dat zou te doen moeten zijn, ca. 20 km per week. Lange of korte wandelingen maakt niet uit.
Er blijkt ook een Facebookgroep voor te bestaan #wandel1000km in 2017. Ik heb me er aangemeld, maar als ik nog eens naar mijn valkuilen kijk, dan denk ik niet dat ik daar veel op aanwezig zal zijn. Na twee weken staat het er al vol met mededelingen van wandelaars die al tientallen, zo niet meer dan 100 km op de teller hebben staan. Terwijl ik al blij zal zijn, als ik bij benadering de eindstreep haal. Dat demotiveert mij. Daarnaast heb ik er geen zin in en tijd voor om elke wandeling apart te registreren en met foto's te gaan plaatsten. Daarom moest ik iets anders verzinnen. En toen schoot dit oude blog me weer te binnen.

Wat ga ik daarmee doen? Eén keer per week (ongeveer) ga ik hier in het kort stand van zaken melden: hoeveel km staat er op de teller en waar heb ik die verzameld. Eventueel met een verwijzing naar waar de route te vinden is. Met een beetje geluk een foto erbij. Dat zullen niet alleen wandelingen in Zeeuws-Vlaanderen zijn. Maar ook in de regio's eromheen en waar we lopen tijdens onze vakanties in Nederland.

Een wandeldagboek dus, met als streefdoel dit jaar de 1000 km te halen. Een streefdoel, een richtlijn, geen must. In oktober hoop ik dan getraind genoeg te zijn voor de Sallandse wandelvierdaagse (KLIK HIER). Maar misschien is dat weer zo'n "over enthousiast plan" van mij..... we zullen zien.

© Jannie Trouwborst, januari 2017.