Stadswandelingen kunnen een uitkomst zijn, als je even niet zoveel kilometers kunt maken. Maar toch is wat natuur ook wel prettig. Een interessante omgeving zou het helemaal compleet maken. Na wat gepuzzel (en een laatste zetje van de NS) kwamen we uit bij Eindhoven. Want zelfs Zeeuws-Vlamingen willen wel eens ergens anders wandelen.
GroeneStadsWissel Eindhoven: Dommel, Parken en Centrum (nr. 478)
Bij mijn Voordeelurenabonnement van de NS heb ik 7 zgn. Keuzedagen, waarop ik eens in de twee maanden een vrije reisdag heb. Mijn partner kan altijd meereizen met 40% korting, maar af en toe krijg ik van NS een aanbieding voor een goedkope dagkaart (€ 8,95) naar een bepaalde bestemming. Dit keer was dat Eindhoven. Dat is wel een eind reizen voor ons, maar omdat we nu toch geen dagwandelingen kunnen maken, was de reistijd niet zo belangrijk.
Al snel was duidelijk dat er een Groene Wisselwandeling is die precies bij de situatie paste: nr. 478 van 6 km langs de Dommel en door diverse stadsparken. Niet te lang dus en met voldoende natuur. Maar ik wilde ook nog wel graag een museum bezoeken. De route bleek vlak langs het DAFmuseum te komen. Dat was dus goed inpasbaar.
De heenreis
Om kwart over acht zaten we in de auto die ons via de Westerscheldetunnel naar Goes bracht. Met de trein van kwart over negen vertrokken we richting Roosendaal. Daar hadden we 3 minuten om over te stappen op de trein richting Tilburg. Dat viel nog niet mee: onze trein stopte helemaal vooraan het perron op spoor 4a. Wij wisten toen nog niet dat de trein naar Tilburg helemaal achteraan het tegenoverliggende perron 3b klaar stond en wij zaten helemaal voorin onze trein....... Dat werd dus een heel eind rennen over het perron. Zoals mijn dochter later zei: het OV houdt je fit!
In Tilburg was de overstap gemakkelijker: we konden na een paar minuten overstappen in de trein naar Eindhoven die voorreed op hetzelfde perron. Om kwart over elf kwamen we aan op Eindhoven Centraal. Na enig gedoe met onze GPS (geen goede ontvangst in het station) en na raadpleging van de routebeschrijving met kaart konden we na 3 uur eindelijk op pad.
De Dommel
Tot onze verrassing stonden we na nog geen 500 m. gelopen te hebben al aan de oever van de Dommel. Het riviertje slingert zich door Eindhoven en is vrijwel overal aan beide zijden via voetpaden te volgen. Aan mijn behoefte aan een interessante omgeving werd meteen voldaan: langs de Dommel staan talloze informatiebordjes over de industrieën die zich er in de loop van de tijd gevestigd hebben. Met foto's van de vroegere situatie. Textielindustrie, sigarenfabrieken, melkinrichtingen, smederijen: ze moeten zij aan zij gestaan hebben, ongelooflijk hoeveel. Soms is nog iets te zien van dat verleden. Je kunt de foto's vergelijken met wat je nu ziet en dan valt een kapitale woning van een textielbaron op of een appartementencomplex waar vroeger een spinnerij in zat. Het fijne, groene en rustige wandelpad bracht ons bij een brug over de Dommel, waar we linksaf het riviertje overstaken om in de richting van het DAFmuseum te lopen.
Het DAFmuseum
Ik had wel wat informatie en foto's op internet bekeken van het museum, maar wat we vonden overtrof onze verwachtingen. Allereerst de mogelijkheid om er (na de lange reis) koffie te drinken en later op de dag nog een tosti te eten voor we onze route langs de Dommel weer op zouden pakken. Maar zeker ook de manier waarop het museum verder was ingericht: voor elk wat wils. Beneden staan de grote vrachtwagens: oude, nieuwe, legendarische en militaire. Mijn partner was blij verrast de legertruck te zien staan waarin hij, tijdens zijn diensttijd, rij-instructeur is geweest. De begeleidende film over wat DAF allemaal voor het leger gemaakt heeft, boeide hem.
Een groot aantal opengewerkte motoronderdelen zijn vooral voor de kenners, al stak ik er, na zijn uitleg ook het een en ander over op. Brandweerauto's, de koninklijke bus, een oude streekbus en als blikvanger een open autootje dat de koninklijke familie tijdens hun vakanties in Italië gebruikte. Opnieuw enthousiasme bij mij partner toen we havenvoertuigen ontdekten waarmee hij nog heeft gewerkt: ik wist niet dat DAF zoveel meer maakte dan het bekende autootje.
Op de tussenverdieping bevindt zich de oude smederij waar de gebroeders van Doorn begonnen met hun bedrijf. En een afdeling met de gigantische verzameling voorwerpen en autootjes met het DAFlogo (asbakken, spelletjes, vlaggetjes, bekers enz). Plus de museumwinkel en de al genoemde koffiehoek. Maar wij wilden nog naar boven. Daar bevinden zich de personenauto's. Ook hier via informatiepanelen en opengewerkte modellen een uitleg van de ontwikkeling van de DAFmotoren en over wat er zo speciaal aan is. Daarnaast vele oude en nieuwere modellen, met als sluitstuk de miljoenste DAF ontworpen door Marte Röling.
De parken
Tijd om een hoofd vol indrukken weer even leeg te laten waaien, dus zochten we de Dommel weer op om de route te vervolgen. Het werd een prachtige wandeling. We passeerden het Van Abbemuseum, een monument voor de slachtoffers van de Herculesramp op vliegveld Eindhoven op 15 juli 1996. We liepen door parken met mooie beelden, langs statige 19de eeuwse villa's en door wijken met de kenmerkende jaren 30 stijl. Op de andere oever van de Dommel liepen we terug richting het centrum. We passeerden de poort van het Sint-Catharinakerkhof, maar hadden helaas geen tijd meer voor een bezichtiging. En weldra stonden we op het Stadhuisplein en vlak daarna voor de indrukwekkende Catharinakerk. Hier begonnen ook de winkelstraten, de drukte en het lawaai. De terrassen op de Markt zaten overvol, na alle rust van de Dommel, de parken en in het museum werden we erdoor overvallen en wisten niet hoe snel we bij het station moesten komen.
De terugreis
Het was te laat om nu aan de terugreis te beginnen met een lege maag. Gelukkig vonden we in de stationshal een plekje waar we even iets eenvoudigs konden eten. Om kwart voor 6 zaten we weer in de trein naar Tilburg. De overstap daar ging voorspoedig en ook in Roosendaal hadden we dit keer geluk: recht oversteken. De auto stond nog trouw op ons te wachten in Goes en om half negen staken we de sleutel weer in het slot van onze voordeur in Zeeuws-Vlaanderen.
Moe, maar voldaan, met 8 km in onze benen om bij te schrijven en met heel veel fijne indrukken om weer even op te teren.
© Jannie Trouwborst, februari 2018.
Voor Groenestadswandeling Eindhoven KLIK HIER.
Voor het DAFmuseum KLIK HIER.
De stand tot zover: 78 km in 18 tochten.
Dit weekend was het precies een jaar geleden dat we een georganiseerde wandeltocht in Axel liepen en de eerste verschijnselen zich voordeden aan mijn rechtervoet en heup en die zouden leiden tot een jaar lang kwakkelen (KLIK HIER).
De 1000 km hebben we niet gehaald in 2017, maar dat weerhoudt ons er niet van het dit jaar opnieuw te proberen. Er is al heel wat gedaan aan de klachten, maar ze zijn nog steeds niet helemaal over. En dan blijft het dilemma: doorzetten of toch maar voorzichtig blijven, zolang het enigszins goed gaat.
Het weer is vanochtend te mooi om het niet te proberen. Gisteren is de georganiseerde tocht weer gehouden, vandaag zijn wij aan de beurt. We besluiten door de Smitsschorre bij Axel te gaan wandelen.
De Smitsschorre van Axel
Smitsschorre is de naam van een natuur- en recreatiegebied ten zuiden van Axel en ten westen van de buurtschap Drieschouwen. Het totale gebied meet 276 ha en is eigendom van Staatsbosbeheer. Het was van oorsprong een schorrengebied dat in 1790 werd ingedijkt.
Dit laaggelegen gebied werd in 1968 gebruikt om het zand, dat vrijkwam bij de verbreding van het Kanaal Gent-Terneuzen in dit gebied op te spuiten. Vanaf 1985 werd een groot deel van het opgespoten terrein door Staatsbosbeheer
bebost. Ten noorden van het bos werd een terrein voor meer intensieve
recreatie aangelegd. Hier bevindt zich onder meer een golfterrein, een
motorcrosscircuit en een zweefvliegveld. In het oostelijke deel van het
bos, het Kunstbos, zijn kunstwerken opgesteld. Daar ligt sinds kort ook een heus Natuurspeelbos, waar kinderen heerlijk kunnen ravotten. Het gebied is vrij toegankelijk, en er zijn wandelpaden aangelegd.
De Watertoren
We parkeren op de parkeerplaats aan het begin van de weg die naar het zweefvliegveld en de golfbaan leidt, klimmen het dijkje op en volgen de gele pijltjes van het wandelknooppuntennetwerk in de richting van de Watertoren. In het seizoen (mei t.nm. september) kan de toren (gratis) bezichtigd en beklommen worden. Er is een permanente tentoonstelling over de werking van watertorens en er zijn wisselende fototentoonstellingen. Het uitzicht boven is indrukwekkend. (En voor wie dat wat zegt: er ligt boven ook een geocache verstopt). Achter de toren ligt een heemtuin, die altijd bekeken kan worden, maar ook daarvoor geldt: in het groeiseizoen is er meer te beleven.
Wij lopen de toren voorbij en houden links aan, met de golfbaan lange tijd aan onze linkerhand. Tussen de boomstammen door zien de golfers bezig. Het golfterrein strekt zich uit tot de weg aan de westzijde van het bos, het pad loopt er evenwijdig aan, met aan de rechterkant een stuk lager gelegen bos. De storm van de afgelopen week heeft er huisgehouden: we zien niet alleen ontwortelde bomen liggen, maar ook gebroken stammen.
Bij de weg (na een slalomhekje) slaan we weer linksaf en volgen opnieuw de gele pijltjes: een stukje asfalt om het motorcrossterrein heen (geen wedstrijd nu, dus lekker stil), dan naar boven en rechtsaf verder over de grasdijk. De elzenkatjes staan helder geel te stralen als echte voorjaarsbodes. Aan het eind van het pad wijst het gele pijltje ons bij een trappetje naar beneden en een stukje verder moeten we linksaf een stukje over een fietspad lopen.
Het zweefvliegveld
Als we opnieuw linksaf een graspad opgestuurd worden, zien we de loodsen van het zweefvliegveld liggen. Het is er nu een dooie boel, maar in het seizoen is er elk weekend, bij de juiste wind, genoeg te beleven hier. Op verschillende andere plekken kun je dat van dichtbij bekijken, maar wij volgen de pijltjes naar rechts en lopen nu het echte Smitsschorrebos in. De honderden voetstappen van de tocht van gisteren hebben er hier en daar een behoorlijke modderpoel van gemaakt.
Het Kunstbos en het Natuurspeelbos
We volgen nu een beetje onze eigen weg, maar wie de gele pijltjes blijft volgen komt vanzelf weer bij de P-plaats uit. In dit deel van het bos bevinden zich ook het Kunstbos en het Natuurspeelbos. Na 6,5 km zijn we weer bij de auto. Het ging redelijk met mijn voet, maar het is wel weer genoeg zo voor vandaag. Samen met de kleine rondjes in de buurt zijn het er deze week toch nog 22 geworden!
En verder nog:
Axel bezoeken, doe je het best tussen eind april en eind september. Voor de openingstijden van de Watertoren, het Museum Het Warenhuis (zie mijn blog hierover) en de Molen kijk je het beste even HIER. Bij de VVV is een folder met 3 wandelroutes door Axel en omgeving te koop.
Ten zuiden van Axel ligt Zuiddorpe. Van daaruit kun je delen van de Spaans-Staatse Linies bewandelen en een aantal voormalige Kerkepaden (zie mijn blog hierover).
Voor wie geïnteresseerd is in de Tweede Wereldoorlog: Axel heeft een sfeervolle erebegraafplaats voor de soldaten van de Poolse divisie die Axel bevrijdde, met groot verlies van manschappen, in een poging de burgerbevolking zoveel mogelijk te ontzien. Zij worden hier nog altijd met veel dankbaarheid en eerbied herdacht.
© Jannie Trouwborst, januari 2018
De stand tot zover: 52 km in 12 tochtjes.
Dat mist een monumentenstad als Middelburg iets mysterieus kan geven, ontdekten we afgelopen donderdag toen we er een stadswandeling maakten van het Zeeuws Archief. Nu lange natuurwandelingen even niet mogelijk zijn, zit er weinig anders op als je er toch even tussenuit wilt. Maar dat was, zeker in dit geval, een goede keus. Ook al kennen we Middelburg goed, we ontdekten toch weer nieuwe, mooie plekjes.
Het Zeeuws Archief
Vanwege een andere hobby (genealogie) kom ik geregeld in het Zeeuws Archief. Dat is dan ook de plaats waar we onze stadswandeling beginnen. Na de busreis van Terneuzen naar Middelburg en de wandeling van het station naar het Zeeuws Archief kopen we er "Speurtocht 3: Pelgrimstocht langs kloosters en kerken" uit de serie De geschiedenis ligt op straat. Onder het genot van een verse cappuccino bekijken we de route en de informatie over de bezienswaardigheden onderweg. Daarna bezoeken we eerst de tentoonstelling Middelburg 800 jaar stadsrechten in de kelders van het archief. Een onderdeel daarvan vormt een interactief tableau waarop de verwoestingen van de stad door de bombardementen in de Tweede Wereldoorlog te zien zijn en de restauraties nadien. Dat die voortvarend en kundig zijn opgepakt zullen we tijdens de stadswandeling zelf vaststellen.
Wat houden deze speurroutes in?
Om leerlingen (tussen de 8 en 14) op een aansprekende manier ‘anders’ te laten kijken naar de
geschiedenis van Middelburg ontwikkelt het Zeeuws Archief een serie
speurtochten door de stad. Elk met een eigen thema. De aantrekkelijk
vormgegeven speurtochten voeren de leerlingen langs plaatsen in de stad die
verbonden zijn aan een bepaald thema en geven achtergrondinformatie daarover.
Aan de hand van wat ze zien en lezen kunnen de leerlingen vragen beantwoorden.
In het midden van de speurtochten is een plattegrond opgenomen waarop de route
is afgebeeld. Rondom de plattegrond staan afbeeldingen van de plaatsen waarlangs
de tocht gaat. De speurtochten beginnen altijd bij het Zeeuws Archief. Er zijn
momenteel vier speurtochten verkrijgbaar:
1. Ontdekkingstocht door het VOC-verleden van Middelburg (2002, herdruk
2009).
2. Geboeid door het Zeeuwse slavernijverleden (2004, herdruk 2010).
3. Pelgrimstocht langs kloosters en kerken (2008).
4. Wederopbouwroute Middelburg herrijst uit zijn as (2010).
(Tekst: Zeeuws Archief).
Is dat dan ook iets voor volwassenen? Ik vind van wel. De begeleidende teksten bevatten bekende feiten, maar die zijn, bij mij althans, niet meer helemaal paraat. Zeker niet op het gebied van godsdienst. Daarnaast staan er leuke wetenswaardigheden in die nieuwe kennis opleveren. Of je wordt gewezen op details bij de gebouwen die anders niet opgevallen zouden zijn. Extra interessant: in de zomermaanden worden op donderdagen de openkerkdagen gehouden. Tenslotte heeft wie goed om zich heen kijkt op deze route van 3,5 km genoeg andere dingen te zien: Poëzie op de gevels van de oude gebouwen, gevelstenen, huisnamen (bijna elk huis heeft er een), prachtige oude pandjes, winkeltjes, galerieën, beelden. En uiteraard zal dat ook gelden voor de andere routes: soms zullen ze elkaar overlappen, maar doordat het thema steeds wisselt, zijn ze allemaal boeiend. We zullen er zeker nog eens één gaan lopen. De routes kosten €4 per stuk.
Boekhandel De Drvkkery
Wie de weg kent, kan zonder problemen af en toe afwijken van de route. Dat doen we dan ook, deels vanwege foto's die ik wil maken van de voormalige kosthuizen waar mijn oudoom verbleef begin 1900 tijdens zijn opleiding aan de Rijkskweekschool. Maar ook om even te lunchen. Op de Markt is keus genoeg en op de bovenverdieping van Restaurant De Vriendschap kijken we tijdens het eten uit over de drukke donderdagmarkt beneden ons.
Voor we de tocht vervolgen lopen we nog even binnen bij Boekhandel de Drvkkery, een begrip in Middelburg. Niet alleen vanwege de gezellige en goed gesorteerde boekhandel, maar ook vanwege de inpandige brasserie. Op marktdag is daar weinig plaats, maar anders is het er goed eten. En ook vanwege de evenementen die er geregeld worden georganiseerd.
Wij komen echter voor de Tourist Shop, die voor in de boekhandel zit, om te kijken welke wandelroutes die nog in de aanbieding heeft voor Middelburg. We liepen al eens de Poëzieroute (KLIK HIER VOOR EEN VERSLAG) nummer 10 uit de reeks stadswandelingen van Middelburg.
Met deze thematische wandelboekjes (€2,50) kunt u zelf op
pad in Middelburg.
1. Beroemde Middelburgers
2. Wederopbouw
3. Maritiem Middelburg
4. Monumenten
5. Kerken van Middelburg
6. Markten en pleinen
7. De Bolwerken
8. Moderne architectuur
9. Drie Middelburgse wijken
10. Sprekende gevels
De routes voeren u vooral langs historische
bezienswaardigheden in de binnenstad. U loopt in ongeveer een uur tot
anderhalf uur door de binnenstad en ziet telkens een ander aspect van de rijke
Middelburgse geschiedenis. (Tekst: Tourist Shop).
De Tourist Shop heeft nog veel meer boeken en routes over Middelburg en Zeeland. Wij kochten voor € 2,95 een mooie pocket van 95 pagina's met de titel Wandelen door Middelburg en Veere. Vol kleurenfoto's en twee uitgebreide wandelingen door Middelburg en één door Veere met heel veel achtergrondinformatie. Die gaan we zeker nog eens bij mooier weer uitproberen.
De Bolwerken
Waar we deze keer niet geweest zijn, zijn de Bolwerken. Bij de ingang van de tentoonstelling in het Zeeuws Archief werden kaarten van Middelburg vanaf 1270 tot 2017 geprojecteerd. Langzamerhand zie je de stad veranderen. Toen Middelburg eenmaal een echte stad was (met stadsrechten) kwam er rondom een echte middeleeuwse stadsmuur te liggen. Later waren er uitbreidingen. Een geheel nieuwe renaissancistische omwalling kreeg de stad tussen 1595 en 1598. Op alle latere kaarten is te zien hoe de oude stad zich binnen deze structuur handhaafde. Pas na de Tweede Wereldoorlog breidde Middelburg uit in het buitengebied. De vestingwerken werden gelukkig niet gesloopt! Nu kun je over de daaruit voortgekomen Bolwerken een aantrekkelijke wandeling maken van ca. 6 km. Zie daarvoor ook het blog Dream the World van Carolien (KLIK HIER).
Groene Wisselwandelingen
Wie liever met GPS wandelt, kan ook nog terecht op de Wandelzoekpagina. KLIK HIER voor Groene Wisselwandeling 453 van 8 km of KLIK HIER voor Groene Wisselwandeling 122 van 11 km. Beide wandelingen starten en eindigen bij het station van Middelburg.
© Jannie Trouwborst, januari 2018.
We gaan een nieuwe poging doen om de 1000 km te halen dit jaar, ook al begint het met veel kleine rondjes. Na twee weken staat de teller op: 30 km.
